به گزارش سرویس فرهنگی مشرق به نقل از تسنیم، دو مجموعه شعر از سرودههای منتشر نشده زندهیاد حبیبالله معلمی توسط خانواده وی به ناشر سپرده میشود. این دو مجموعه که هنوز عنوان خاصی برای آنها انتخاب نشده، در بردارنده سرودههای این شاعر در خصوص جبهه، مقاومت و پایداری و آیینی است. تعدادی از این سرودهها پیش از این در هیچ کتاب و یا روزنامهای به چاپ نرسیده بود.
تعداد قابل توجهی از این اشعار با محتوای آیینی به ویژه شعر عاشورایی است. قالبهای عمده نیز مثنوی، قصیده و غزل است. زبان شاعر در این سرودهها همانند دیگر اشعار وی، زبانی ساده و قابل فهم است که در آن اشارات مستقیم به اهل بیت(ع) دیده میشود. زندهیاد معلمی بیشتر از آنکه شاعر اهل بیت(ع) شناخته شود، به عنوان یکی از شاعران معروف و سرآمد هشت سال دفاع مقدس شناخته شده بود که بسیاری از سرودههای وی توسط مداحان به خصوص حاج صادق آهنگران اجرا شده است. این دو مجموعه تعداد قابل توجهی از اشعار او را در خود گنجاندهاند که توانایی این شاعر در حوزه آیینی را نشان میدهد.
معلمی شعر گفتن را از دوره نوجوانی آغاز کرد. اولین سرودههای وی با حال و هوایی آیینی و ارادت اهل بیت(ع) بود که به سفارش برخی از علما همانند آیتالله بهبهانی به نظم درمیآمد. برخی از اشعار این دو دفتر شعری دربردارنده این دسته از اشعار اوست که از جوانی به نظم درآمدهاند. وی پیش از انقلاب با سرودن اشعاری عاشورایی سعی در ترغیب مردم به مخالفت با رژیم ستمشاهی داشت. شاگردان وی در روایت بخشی از خاطرات او در این رابطه میگویند: «سابقه مبارزات او با رژیم پهلوی که او جوان بود از سال 1342 آغاز شد؛ میگفت: باغی که در اطراف اهواز داشتم و در آن کشاورزی و سبزیکاری میکردم، محلی بود برای پنهان کردن افراد انقلابی تا به دام ساواک نیفتند.
از آنجا که در نوحههایم به ظلمستیزی و آزادگی سیدالشهدا امام حسین(ع ) اشاره داشتم ساواک حساس شده بود؛ چندبار که در تعقیبم بودند تا دستگیرم کنند، مجبور شدم دفترهای نوحهام را در نایلون بگذارم و در گوشهای از باغم دفن کنم؛ بعد از اینکه اوضاع آرام شد، آنها را از زیر خاک درآوردم و دوباره به مداحان دادم و آنها را اجرا کردند.»
این دو اثر قرار است توسط یکی از ناشران در استان قم به چاپ برسد. خانواده زندهیاد معلمی در نظر دارند تا این دو کتاب را به بیست و هفتمین نمایشگاه بینالمللی کتاب تهران برسانند.
تعداد قابل توجهی از این اشعار با محتوای آیینی به ویژه شعر عاشورایی است. قالبهای عمده نیز مثنوی، قصیده و غزل است. زبان شاعر در این سرودهها همانند دیگر اشعار وی، زبانی ساده و قابل فهم است که در آن اشارات مستقیم به اهل بیت(ع) دیده میشود. زندهیاد معلمی بیشتر از آنکه شاعر اهل بیت(ع) شناخته شود، به عنوان یکی از شاعران معروف و سرآمد هشت سال دفاع مقدس شناخته شده بود که بسیاری از سرودههای وی توسط مداحان به خصوص حاج صادق آهنگران اجرا شده است. این دو مجموعه تعداد قابل توجهی از اشعار او را در خود گنجاندهاند که توانایی این شاعر در حوزه آیینی را نشان میدهد.
معلمی شعر گفتن را از دوره نوجوانی آغاز کرد. اولین سرودههای وی با حال و هوایی آیینی و ارادت اهل بیت(ع) بود که به سفارش برخی از علما همانند آیتالله بهبهانی به نظم درمیآمد. برخی از اشعار این دو دفتر شعری دربردارنده این دسته از اشعار اوست که از جوانی به نظم درآمدهاند. وی پیش از انقلاب با سرودن اشعاری عاشورایی سعی در ترغیب مردم به مخالفت با رژیم ستمشاهی داشت. شاگردان وی در روایت بخشی از خاطرات او در این رابطه میگویند: «سابقه مبارزات او با رژیم پهلوی که او جوان بود از سال 1342 آغاز شد؛ میگفت: باغی که در اطراف اهواز داشتم و در آن کشاورزی و سبزیکاری میکردم، محلی بود برای پنهان کردن افراد انقلابی تا به دام ساواک نیفتند.
از آنجا که در نوحههایم به ظلمستیزی و آزادگی سیدالشهدا امام حسین(ع ) اشاره داشتم ساواک حساس شده بود؛ چندبار که در تعقیبم بودند تا دستگیرم کنند، مجبور شدم دفترهای نوحهام را در نایلون بگذارم و در گوشهای از باغم دفن کنم؛ بعد از اینکه اوضاع آرام شد، آنها را از زیر خاک درآوردم و دوباره به مداحان دادم و آنها را اجرا کردند.»
این دو اثر قرار است توسط یکی از ناشران در استان قم به چاپ برسد. خانواده زندهیاد معلمی در نظر دارند تا این دو کتاب را به بیست و هفتمین نمایشگاه بینالمللی کتاب تهران برسانند.